Chapter 27

   Jobi e mori fjalën përsëri dhe tha:  

-

   "Ashtu si rron Perëndia që më ka hequr të drejtën time dhe i Plotfuqishmi që më ka hidhëruar shpirtin,  

-

   deri sa të ketë një frymë jete tek unë dhe të jetë fryma e Perëndisë në flegrat e hundës sime,  

-

   buzët e mia nuk do të thonë asnjë ligësi, as gjuha ime nuk ka për të shqiptuar asnjë gjë të rreme.  

-

   Nuk do të pranoj që ju keni të drejtë; deri në regëtimat e fundit nuk do të heq dorë nga ndershmëria ime.  

-

   Do të qëndroj i patundur në drejtësinë time, pa bërë lëshime; zemra nuk më qorton asnjë nga ditët e mia.  

-

   Armiku im qoftë si njeriu i keq, dhe ai që ngrihet kundër meje ashtu si njeriu i padrejtë.  

-

   Çfarë shprese mund të ketë në fakt i pabesi, edhe sikur të arrijë të sigurojë fitime, kur Perëndia i heq jetën?  

-

   A do ta dëgjojë Perëndia britmën e tij, kur mbi të do të bjerë fatkeqësia?  

-

   A do t`i vërë kënaqësitë e tij vallë tek i Plotfuqishmi dhe do të kërkojë ndihmën e Perëndisë në çdo kohë?  

-

   Do t`ju jap mësime mbi fuqinë e Perëndisë, nuk do t`ju fsheh qëllimet e të Plotfuqishmit.  

-

   Por ju të gjithë i keni vënë re këto gjëra, pse, pra, silleni në mënyrë kaq të kotë?  

-

   Ky është fati që Perëndia i rezervon njeriut të keq, trashëgimia që njerëzit që përdorin dhunën marrin nga i Plotfuqishmi.  

-

   Në rast se ka një numër të madh bijsh, këta i destinohen shpatës, dhe trashëgimtarët e tij nuk do të kenë bukë për t`u ngopur.  

-

   Ata që do të mbijetojnë pas tij do të varrosen nga vdekja dhe të vejat e tyre nuk do të qajnë.  

-

   Në rast se grumbullon argjend si pluhur dhe mbledh rrobe si baltë,  

-

   ai i grumbullon, por do t`i veshë i drejti, dhe argjendin do ta ndajë i pafajmi.  

-

   Ai ndërton shtëpinë e tij si një mole, si një kasolle që e ka bërë një rojtar.  

-

   I pasuri bie në shtrat, por nuk do të bashkohet me njerëzit e tij; hap sytë dhe nuk është më.  

-

   Tmerri e kap në befasi si ujërat; në mes të natës një furtunë e rrëmben tinëzisht.  

-

   Era e lindjes e merr me vete dhe ai ikën, e fshin nga vendi i tij si një vorbull.  

-

   Ajo sulet kundër tij pa mëshirë, ndërsa ai kërkon në mënyrë të dëshpëruar të shpëtojë nga ajo dorë,  

-

   njerëzia duartroket në mënyrë tallëse për të dhe fërshëllen kundër tij nga vendi ku ndodhet".  

-