Chapter 17

   "Fryma ime u copëtua, ditët po më shuhen, varri po më pret.  

-

   A nuk jam i rrethuar nga njerëz që më përqeshin. Syri im ndalet mbi fyerjet e tyre.  

-

   Më jep, pra, një peng pranë teje, përndryshe kush do të më shtrëngonte dorën si garant?  

-

   Nga që i ke penguar mendjet e tyre të kuptojnë, prandaj nuk do t`i bësh të triumfojnë.  

-

   Kush i tradhton miqtë deri sa t`i grabisë, ka për t`i parë më pak sytë e fëmijëve të tij.  

-

   Por unë prej tij jam bërë gazi i popujve dhe jam katandisur në një njeri të cilin e pështyjnë në fytyrë.  

-

   Syri më erret për shkak të dhembjes dhe tërë gjymtyrët e mia nuk janë veçse hije.  

-

   Njerëzit e drejtë habiten nga kjo, dhe i pafajmi ngrihet kundër të pabesit.  

-

   Megjithatë i drejti mbetet i lidhur fort me rrugën e tij, dhe ai që i ka duart e pastra fortësohet gjithnjë e më tepër.  

-

   Sa për ju të gjithë, kthehuni, ejani, pra, sepse midis jush nuk po gjej asnjë njeri të urtë.  

-

   Ditët e mia shkuan dhe planet e mia u prishën, pikërisht ato dëshira që unë ushqeja në zemër.  

-

   Ata e ndërrojnë natën në ditë, "drita është afër", thonë, për shkak të errësirës.  

-

   Në rast se e pres Sheolin si shtëpinë time në rast se e shtrij shtrojen time në terr,  

-

   në rast se i them vendvarrit: "Ti je ati im", dhe krimbave: "Jeni nëna ime dhe motra ime",  

-

   ku është, pra, shpresa ime? Kush mund të dallojë ndonjë shpresë për mua?  

-

   A do të zbres vallë në portat e Sheolit, kur do të gjejmë bashkë prehje në pluhur?".  

-